Paylaştıkları şeyleri birkaç defadan sonra hide edeceğim asker arkadaşlarımı Feysbuk kütüğüme geçirmek istemiyordum; bunun için mütereddit bakıyorum “Add to Friends” linklerine; velakin diyorum, ne olacak, azıcık da yüzeysel oluversin ilişkilerin, sanki hepsi birbirini çok severdi de, -veya sen o listedeki insanları gerçekte çok seversin de- tıkır tıkır eklediler birbirlerini… Bir de tabi, ben aslında “okuyabileceğin kadar arkadaş yap” sloganına inanan bir insanım, Feysbık'ta arkadaş planlaması şeklinde garip düşüncelerim var; yine de numquam poteram legere adamları da eklemek bir faraziyet, kendimizi unutturmuyoruz, cur?, çünkü onlar bizi unutursa, daha büyük iş, kendimizi yeniden hatırlatmak zorunda kalırız, hafazanallah.

[Geçmişin Uğultusu]