Virgul 21 Mayıs -2

Birinin kötü olduğunu anlayınca bunu söylemek yerine uzaklaşıyorum. Birinin iyi olduğunu anlayınca da uzaklaşıyorum. Bunda biraz daha söylüyorum tabii, ne kadar da iyisin? diyorum bazen ama neticede iyi veya kötü olmasının uzaklaşmaya bir etkisi olmuyor.

Anladığım kadarıyla yakın tutan o aradaki belirsizlik. Merak uyandıran o. Bir insana henüz etiket vuramadığım ve sağına soluna bakıp anlamaya çalıştığım o aşama. Bu safhadaki ilgim sonradan sönüyor çünkü bu merak hâli yorucu. Hmm, iyi bir insan veya hmm, kötü bir insan demeden sürdürülen o iki arada bir derede hâl yıpratıcı.

İşler de böyle. Bir işin kolay mı, zor mu olduğunu anlayıncaya kadar şevkle yapıyorum. Kolaysa zaten kolay, yapmaya gerek yok oluyor, zorsa zaten zor, yapamam oluyor. Bana bu ikisinin arasında işler lazım ne kolay ne zor.

Hiçbir insan tam manasıyla iyi veya kötü değil, işler de sadece kolay veya zor değil. Belki de insanlardan çabuk yorulmamın sebebi değil de neticesi bu. Düşünmekten, merak etmekten, ilgilenmekten yorulduğum için bir karar verip kendimle baş başa kalıyorum. Yorulmamayı öğrensem ilgilenmeye de devam eder miyim? İçedönüklük beyin fizyolojisiyle ilgiliyken yorulmamayı öğrenmek mümkün mü?