demzen 164

2020 Ekim'de yazılmış Uncanny Vulvas isimli bir yazıda, üniversite gibi nispeten yalıtılmış topluluklarda, kadın/erkek oranlarının cinsel davranışlara etkisini şöyle anlatmış:

When there are more men than women, women are much less likely to have casual sex. The majority sex (in this case men) competes for the minority sex (in this case women) and the minority sex calls the shots. When there is a female majority in the population, women compete for access to mates with casual sex. Whereas a male majority competing for access to scarce women compete with long-term commitment.

Erkeklerin kadınlardan daha fazla olduğu durumlarda, kadınların gönül eğlendirmeye çok daha az meyilli oldukları görülür. Çoğunluk cinsiyeti (bu durumda erkekler) azınlık cinsiyeti (bu durumda kadınlar) için yarışır ve azınlık cinsiyeti durumu belirler. Nüfusta kadın çoğunluğu olduğunda, kadınlar eşlerle buluşabilmek için gönül eğlendirme yoluyla rekabet eder. Buna karşın, az sayıda kadına erişim için yarışan erkek çoğunluğu, uzun süreli taahhütlerle rekabet eder. (Çeviri: GPT-4)

Bu kelimeyi sevmiyorum ama piyasa diye bir şey var yani. Kıymetinizi sadece ne olduğunuz değil, hangi ortamda başka kimlerle beraber bulunduğunuz da belirliyor. Alternatifin olacak kaç kişi var?

Evlilik müessesinin giderek zayıflamasının sebebi de bu. Feodal devirlerden kalma sosyal imkansızlıkların oluşturduğu ideallerin modern çağlarda neden işe yaramadığını soruyorlar. Bunu da mesela Twitter'da soruyorlar. Herkesin herkesle iletişim kurabildiği, falancadan sıkılırsan filancaya yürüdüğün Twitter'da.

Yalnızlaşma paradoksunun sebebi de bu. Alternatiflerin çokluğu erkek için de, kadın için de uğraşmaya gerek yok dedirtiyor. Nasılsa daha iyisi karşıma çıkar. Daha iyisi gerçekten de çıkabilir bu arada ama daha iyisinin de daha iyisi çıkabilir ve bu yüzden kimse kimseye uzun süre sabretmek zorunda değil. Çocuk gibi uzun vadeli projeleri düşünmüyorsa, pratik olarak her zaman başka birine ulaşmak mümkün.

Çokluk içinde yokluk çağı.