Her iş parçasından sonra bir yazı. PR gönderdim, yaz. Toplantıya katıldım. Yaz. Stalkladım. Yaz. Stalklamamaya çalıştım. Onu da yaz. Beynim bir miktar yorulmuş gibi hissediyorum. Odaklanmak için yazıyorum. Kendime anlattığım hikaye bu. Başımın içinde dönen sesleri susturmak için onlara ses vermek.

Ben onlara mikrofon uzattıkça, onlar daha fazlasını istiyor gibi duruyor. Bir yerde durulacak ve ben bunları değil, daha uzunlarını yazmaya başlayacağım. Böyle bir umudum var. Daha uzunlarını yazmak gibi bir vazifem olduğu için değil. Bölük pörçük yazılardan ben de bir şey anlamıyorum, ondan.

Yazının tesellisi iyi. Pratik. Çocuklar para istemek için üç defa aradı. 50 lira için. 100 lira gönderdim. Sonra gönderdim mi diye bir defa daha aradılar. Bu yazdıklarımı birine anlatsam kendimi 50 lira için üç defa aramış gibi hissederim. Daha da fena çünkü 50 lira bu yazılardan daha acil. Yazının pratikliği de burada. Konuşmak gibi değil, birine ihtiyacın yok, yazıyorsun geçiyorsun.

[Demzen]