Mutluluk beklentiyle ilgili bir konu. Hayatta mutlu olmak istiyorsan -- veya mutlu bir evliliğin, mutlu bir işin, mutlu mensubiyetlerin olmasını istiyorsan beklentini azaltıyorsun. İnsanlardan bir şey beklemediğinde seni hayal kırıklıuğına uğratmaları da imkansız hale geliyor.

Beklentiyi düşürünce tabii daha iyi yaşama imkanın da azalıyor. Benim şahsen Türkiye'den bir beklentim kalmadığından beri daha mutluyum ama ülkem için bir şeyler yapayım, taş taş üstüne koyayım merakım da kalmadı. Kendim olduğum kadar olurum, memleket de bundan ne fayda görüyorsa kendi bilir diye bakıyorum. Türkiye'deki yaşamayı kolaylaştıran bir bakış. Düzeltmek için kavga etmeye gerek yok, beklentilerimizi azaltıyoruz ve sessizce hepsi geçip gidiyor.

Buradaki denklem neden başarılı insanların mutsuz olduğunu açıklıyor. Benden başarılı insanların başarılı olmasının sebebi beklentilerinin yüksek olması. Kendilerinden daha çoğunu bekliyorlar. Bu beklentiler ise onların mutsuz olmasına yol açıyor. Daha çok çalışmak için daha çok mutsuz olmalısın. Daha çok çalışmak için daha çok mutsuz olmalısın. Daha çok çalışmak için daha çok mutsuz olmalısın.

Self-help literatürünün asıl öğretmesi gereken bu, nasıl daha mutsuz olunur? Daha doğrusu daha çok mutsuzluğa nasıl tahammül edilir? Benim tahammülüm az mesela, o yüzden mutsuz olmak yerine kendimden beklentilerimi azaltıyorum. Hayatımdan sıfır beklenti. Allah ne verirse kabulümüz.

[Demzen]