İnsanların çoğu risk almak istemez. Başarısızlığın bir norm olduğunu bilir. Bunu bildikleri için ona karşı önlemler geliştirmişlerdir. Sosyal kuralların ve usullerin çoğu birbirimizin başarısızlığını örtmek -- bazı zaman bu başarısızlıktan birbirimizi kurtarmak için.

Eğer normun başarısızlık olduğunu kabul etmez ve herkesin başarılı olduğunu kabul edersen taşıması zor bir yük omuzlarsın. Herkes başarılı ise senin de öyle olman gerekir. Olamadığında suçluluk duyarsın. Onlarda var, bende yok olur, ben yapamıyorum olur, benim hayatım anlamsız, ben değersizim olur.

Başarısız olacağını, büyük ihtimalle başarısız olacağını kabul etmeden yola çıkarsan yol büyür.

Başarı haber olduğuna ve herkes özendiğine göre normal olan başarısızlıktır. İnsanların çoğu başarısız olur. Beklenen budur. Kendini bu beklenenden uzak tutmak veya değer vermemek, kendinin farklı olduğunu düşünmek normdur. Hepimiz Elon Musk olamayız. Çoğumuz olmayacağız. Zaten mevzu bu değil.

O sebeple, eğer başarısızlık ihtimali kuvvetliyse, bir uğurda emek, para, zaman harcamadan önce bunu kabul etmek ben istersem Allah verir demekten daha anlamlı. Allah belki sonunda beklediğimi vermeyecek ama yine de yolun kendisi için yola çıkarsın.

[Demzen]