Kendimi zorladığım bir konu var. Xvc'nin reklamını yapman lazım, bak bu da diğer projeler gibi sönüp gidecek diyorum kendime.

Bunun için kendine ödül koymuştum. İlgilenebilecek insanlarla iletişim kurduğum her gün kendime 10 dolar hobi parası verecektim. Kendimi motive etmek için kesenin ağzını açtım ama bu da fayda etmedi.

Sonra neden zorluyorsun kendini, zaten hobi projesi, varsın insanlar duymasın, sen de bu konuda başarılı olma diye bir aydınlanma geldi. Muadillerinden iyi mi? Bence iyi. Daha hızlı ve daha sağlam. Neden insanlara bunu duyurmak zor geliyor? Neticede bir şey satmaya çalışmıyorum, ücret istediğim bir konu değil, görmezden gelirlerse de şimdikinden farklı olmayacak.

Buradaki irrasyonelliği ardındaki kendimi anlamaya çalışıyorum biraz. Herhangi bir başarı kaygısı kalmamış. Daha zengin, daha ünlü veya daha başarılı olduğumda hayatımın daha kaliteli olacağından emin değilim. Herkes beni tanısa hayatım toplamda daha zorlaşır bence. Dünyanın en iyi yazılımını yapabilirim ama zihnimin sakinliğini kaybetmek, insanları memnun etmeye, daha fazlası için uğraşıp duracağım bir oyuna girmeyi istemediğimi farkediyorum. Hemen her konuda böyle.

Zihnimin sakinliğini kaybetmemek. Asıl gayem bu. Zihin hijyeni. Benim bu hikayede aradığım dinginlik ve sekinet. Başarı değil.

Gün geçmiyor ki başarılı olmaktan bir kez daha imtina etmeyeyim.

[Demzen]