menfez 147

Herkesi seven bir insan değilim. Herkesi sevmenin doğru olduğuna da inanmıyorum. Herkesin sevilebileceğine de inanmıyorum. Herkesin sevgiyi hakettiğine de.

Sevginin bir para birimi gibi ortalıkta dolaşıp durmasından bizarım. Her mevzuyu sevgiye bağlayanların derdinin sevgiden başka her şey olabileceğine kanaat ettim. Yolu sevgiden geçenlerin bunun edebiyatını yapmaya ihtiyacı olduğunu sanmıyorum.

Zira nedir, balığın suda yaşadığı gibi rahmet ve sevgi içinde yaşarsın. Balık su edebiyatı yapmayacağı gibi insan da sevgi edebiyatı yapmaz. Bunu çaresizler yapar. Suyun akışından memnun olmayan ama onu değiştirmek için sudan başka bir bahane bulamayanlar. Ben daha çok sevgiyi hakediyorum, şundan ve bundan daha çok.

Allah'ın üzerimizdeki imtihanı ne suyu, ne sevgiyi, ne malı mülkü, ne gücü, ne derdi, ne sevinci, ne mutluluğu eşit dağıtmış olmasında. Hayatımız böyle eşitsizlikler içinde, bana biraz daha su diyerek akıp gidiyor. Halbuki suyun içindesin işte. Her nefesinde o rahmeti içine çekiyorsun. Daha nedir bunun dedikodusuyla ilenmek?