Krishnamurti'nin sözüymüş: İnsan zekasının en yüksek seviyesi yargılamadan/değerlendirmeden gözlediği halidir.

Her gün bir miktar zamanı başkalarını değilse de, kendimi gözleyerek geçiriyorum. Bunun bana getirdiği sakinliği başka bir pratikte görmedim. Sineklerin konup konup uçması gibi, düşünceler de konup konup uçuyor. Onları da devamlı sinekleri kovalar gibi kovalamaya çalışırsak hep geri geliyorlar. Bırakıyorum, sadece sineğin orada olduğunu biliyorum, onu inkar etmiyorum, bastırmıyorum. Hareket etmediğimde bütün sinekler uçuyor. Beslemediğimde bütün düşünceler uçuyor.