95 gün önce yazmışım bunu. 15 Haziran 2017 ediyor.


Bence sen beni sevmiyorsun dedi adam. Sevmiyorum dedi kadın. Hiç sevmedin bence dedi adam. Sevdim ama geçti dedi kadın. Bazı günler sever gibi oldum ama şimdi her şey değişti.

Ne değişti? dedi adam. Daha çok sevdiklerim var ve baktım sen de bu dünya kadar kötüsün dedi kadın.

Ben iyiyim demedim dedi adam. Bunu demediğin için de kötüsün dedi kadın.

Sadece gemiyi karaya oturtmadan yol almaya çalışıyorum dedi adam. Hayatımın amacı yüzmeye devam etmek, dalgalardan uzak kalmak ve yakındaki adaların kıyısından geçerken insanlara el sallamak dedi adam. Kötü bir kaptansın, bu gemi çok sallantılı, güven vermiyor, her yerinden ses geliyor dedi kadın.

Bu gemi hep böyleydi, senelerdir tamir bekliyor, çok yarası var, su sızıyor ve dengesi bozulduğunda elime bir kova alıp oraya koşmam gerekiyor dedi adam.

Bahaneler dedi kadın. Yaraların hep bahane, benim de yaralarım var ama gemiye onları getirmedim dedi kadın. Getirmeye çalıştığımda beni ilk adaya bırakmaktan bahsettin.

Hayır, hayır dedi adam. Seni kendi yaraların için değil, gemiyi yaraladığın için karaya bırakmak istedim. Veya ben o gemiyi yürütmeye çalışırken, sen de bir yandan gemiye su doldurduğun için.

Beni suçlama hiçbir şey için dedi kadın. Hep böyle, birilerini suçlamak istiyorsun, çocuk gibi

Evet, belki böyle ama artık kendimden başkasını suçlamıyorum dedi adam. Bundan sonra tüm suçlar bana ait. Yanlışlarım hep orada duracak ama onları sahiplenmeyi ve kendimi teselli etmeyi öğreneceğim.

Bensiz dedi kadın.

Sensiz dedi adam.